مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
یکشنبه ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، مقارن با ۷۵امین سالگرد انتشار اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر از سوی سازمان ملل متحد، سازمان عفو بین‌الملل شاخهٔ ترای‌سیتیز (گروه ۱۷۶) با همکاری گروه عدالت برای ایران برنامه‌ای را به‌منظور بزرگداشت و دادخواهی برای آنانی که طی بیش از ۴۳ سال به‌دست رژیم ایران کشته شده‌اند، در کتابخانهٔ کوکئیتلام، شعبهٔ مرکز شهر، برگزار کرد. در این برنامه حدود ۸۰ تن شرکت کردند.
گردانندگی این برنامه را هِیزل پُستما (Hazel Postma)، از اعضای قدیمی سازمان عفو بین‌الملل شاخهٔ ترای‌سیتیز، بر عهده داشت. او ابتدا از اِد هال (Ed Hall)، رئیس سابق اقوام بومی کوئیکُئِتلم (kʷikʷəƛ̓əm First Nation)، دعوت کرد تا سخنانی ایراد کند. هال پس از معرفی خود و اشارهٔ کوتاهی به زبان و فرهنگ بومی‌اش که مربوط به منطقهٔ کوکئیتلام است، اظهار خوشحالی کرد که به این برنامه که در ۷۵امین سالگرد اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر به موضوع ایران اختصاص داده شده، دعوت شده است. اِد هال، اظهار امیدواری کرد که با تلاش جمعی بتوان صدای آنچه را که در دنیا می‌گذرد به گوش دولت‌ها و سیاستمداران رساند. او افزود به‌عنوان یک بومی می‌تواند بگوید که حقوق بشر از حدود سال‌های ۱۸۰۰ مورد تضییع قرار گرفته است و باید کارهای بسیاری در این زمینه و برای احقاق حقوق بشر انجام شود، هرچند در این برنامهٔ خاص تمرکز روی مردم ایران است.
سپس جوی سیلور (Joy Silver)، از دیگر اعضای قدیمی سازمان عفو بین‌الملل شاخهٔ ترای‌سیتیز، طی سخنان کوتاهی و روشن‌کردن شمع که در برنامه‌های سازمان عفو بین‌الملل مرسوم است، به‌‌معنای تاباندن نور به وضعیت زندگی آن‌هایی که ناعادلانه در بندند، گفت بیایید در هر جایی از این دنیا که می‌توانیم سفرهٔ عدالت را بگسترانیم.
پس از آن فرهاد صوفی، از فعالان سیاسی و اجتماعی جامعهٔ ایرانی و نیز از اعضای قدیمی سازمان عفو بین‌الملل شاخهٔ ترای‌سیتیز، سخنانی ایراد کرد. وی با اشاره به ۷۵امین سالگرد اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر، به‌عنوان تعهدی جهانی برای تصدیق حقوق بنیادینی که هرکس به‌عنوان انسان سزاوار برخورداری از آن است، گفت حقوق بشر موضوعی جهانی‌ست و بسیار مهم است که به‌بهانهٔ چنین مناسبت‌هایی ما انسانیتی را که وجه اشتراکمان است، به یکدیگر یادآوری کنیم. او اشاره کرد که با توجه به اهمیت این موضوع، ۴۶ سال قبل به سازمان عفو بین‌الملل پیوسته و همچنان در این سازمان فعال است. فرهاد صوفی در ادامهٔ سخنانش ماجرای غم‌انگیز دستگیری، زندانی و شکنجه‌شدن برادرش زنده‌یاد فرامرز صوفی در سال ۱۹۸۶، و سپس اعدام‌شدن او دو سال بعد از آن تاریخ را شرح داد. وی سخنان خود را با اشاره به بخشی از آنچه در گزارش سازمان عفو بین‌الملل دربارهٔ ایران آمده پایان برد؛ اینکه عوامل اطلاعاتی و امنیتی رژیم چگونه تجاوز و دیگر خشونت‌های جنسی را برای شکنجه، تنبیه و ایجاد صدمات جسمی و روحی ماندگار در مقابله با معترضان ازجمله کودکانی که جوان‌ترینشان ۱۲ سال سن دارند، به‌کار می‌برد، و شهادت‌های دلخراشی که این سازمان جمع‌آوری کرده است، نشان می‌دهد که خشونت جنسی به‌عنوان اسلحه‌ای کلیدی از سوی مقامات ایرانی در ابعاد وسیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پس از آن ویدیوی کوتاهی دربارهٔ نقش سازمان عفو بین‌الملل در ایران که مشخصاً برای این برنامه تهیه شده بود، پخش شد.
در ادامه، هِیزل پُستما از محبوبه مجتهد دعوت کرد تا پنل گفت‌وگو را آغاز کند.
محبوبه مجتهد، از زندانیان سیاسی سابق و عضو گروه عدالت برای ایران، همراه با شش تن دیگر از اعضای جامعهٔ ایرانی ساکن کانادا در این پنل شرکت داشتند. هریک این هفت تن یکی از اعضای نزدیک خانواده یا اقوامشان را در زندان‌های جمهوری اسلامی، تحت شکنجه یا با اعدام، از دست داده‌اند. طی این پنل به‌ترتیب محبوبه مجتهد، نسترن صوفی سیاوش، هما جهانشاهی، افسانه چایچی، مصطفی صابر، تهمینه صادقی، و محمد پیام داستان پردرد ازدست‌دادن عزیزانشان را برای شرکت‌کنندگان در این نشست شرح دادند.
در ادامهٔ این برنامه تنفس کوتاهی همراه با موسیقی اعلام شد. در این بخش فیروزه پیوندی به‌همراه کیوان چند ترانه اجرا کردند.
پس از آن هِیزل پُستما از بونیتا زاریلو، نمایندهٔ مجلس فدرال از منطقهٔ پورت موردی – کوکئیتلام، دعوت کرد تا سخنانی ایراد کند. زاریلو طی سخنان کوتاهش و با اشاره به موضوع بحث این برنامه که نقض حقوق بشر در ایران است، گفت که مایل است دربارهٔ موضوع قتل و گم‌شدن زنان و دختران بومی در کشورمان یادآوری کند؛ نسل‌کشی‌ای که در کانادا نسبت به بومیان در حال وقوع است، و گفت در این ارتباط از ۲۳۱ پرونده، تاکنون تنها سه پرونده به سرانجام رسیده است. او همچنین با اشاره به اینکه پیش از آمدن به این نشست، برنامهٔ اعطای جایزهٔ نوبل به خانوادهٔ نرگس محمدی را دنبال می‌کرده، مبارزات او در برابر سرکوب جنسیتی و نقض حقوق بشر را ستود. زاریلو همچنین در بخشی از سخنانش اشاره کرد که تعداد زیادی از ایرانیان منطقه‌اش نگرانی‌های خود را دربارهٔ حضور افراد وابسته به رژیم در کانادا با او در میان گذاشته‌اند، و او مایل است تأکید کند که حزب متبوعش ان‌دی‌پی صدای آن‌ها را شنیده است و نه‌تنها در زمینهٔ حفاظت شهروندان در برابر این دسته از افراد، بلکه در زمینهٔ موضوع پولشویی نیز فشارهای لازم را به دولت می‌آورد.
در ادامه، ویدیوی صحبت‌های کتی نیوْیابندی (Ketty Nivyabandi)، دبیر کل سازمان عفو بین‌الملل شاخهٔ کانادا، به‌مناسبت ۷۵امین سالگرد اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر از سوی سازمان ملل و کمپین Write for Rights پخش شد.
پس از آن، به‌دنبال پخش ویدیوی کوتاهی دربارهٔ چند دهه فعالیت فرهاد صوفی در زمینهٔ حقوق بشر، با اعطای لوح تقدیر و سبد گلی از طرف جمعی از اعضای جامعهٔ ایرانیان از ایشان تقدیر شد. شایان ذکر است نقاشی مینیاتور و خطاطی این لوح کار بهروز وثوقی، هنرمند ساکن ونکوور، بود.
در خاتمهٔ این برنامه، رامین مهجوری، روزنامه‌نگار و هنرمند ساکن ونکوور، شعری سرودهٔ خود را به‌زبان انگلیسی و نیز شعری از احمد شاملو را به‌زبان فارسی برای شرکت‌کنندگان در این نشست خواند.
شایان ذکر است که در این برنامه نقاشی‌هایی در زمینهٔ نقض حقوق بشر در ایران اثر رزیتا معینی شیرازی، هنرمند ساکن ونکوور، بر دیوار سالن نصب شده بود.
